Aşk ve Hüznün Buluşma Noktası..!
uyu yavrum
Gece…
Uzadıkça uzuyor.
Yıldızlar yorgun çocukların gözleri gibi…
Uyu yavrum uyu; gece bitmedi.
Seni ninnilerle büyüttüm.
Rüyalarına güneşler doğsun diye…
…diye de heyhat!
Ne güneş, ne yağmur, ne bahar...
Uyu yavrum, uyu.
Sabah olmadı. Her yan zifiri karanlık.
Çok uzaklardan bir haber bekler gibiyim.
Buralarda hâlâ koyu bir gece, koyu bir sükûnet…
Dilimde hep acılı türküler...
Hava bulanık… Kurtların, çakalların, tilkilerin dansı, oyunu, “dümeni”...
“Battı batacak bir teknenin içindeyiz!” diyenler var.
Ben: “Ağzından yel alsın!” diyorum.
İyi ki sen uyuyorsun.
Uyu yavrum, uyu!
Sabaha çok var gibi… Ayın ışığı azaldı. Korkuyor ay.
Bulutların arasından çıkamıyor ki pencereden gözlerine merhaba desin.
Sen uyurken, günahsız bir yüz gördüğüm için, ne sev(in)diğimi bilmezsin!
Gün, nerelere gitti?
Gece, niye bitmez?
Bütün yıldızlar yere inse bir gece…
Karanlık, kaçacak yer bulur mu?
Veya… uykuların ne zaman biter, çocuk?
İş işten geçmeden, diyorum...
Bir tutam ümidim tükenmeden...
Akarsuların sesi dinmeden henüz...
Çıkıp gelsen aniden…
Bütün uykularını bitirip “Merhaba!” desen kapı aralığından.
Daha ne kadar sürer gece?
Takatim tükeniyor, bak!
Beni bulamayabilirsin...
Paslı bir kilit olabilir kapıda...
Boynu bükük çiçekler görürsen bahçede…ağlama!
Ben çok ağladım…
Ağlamak güzeldir çocuğum. Geceler sürüyor; ama sen uyuyorsun.
Uyu! Korkutur bu geceler seni.
Sana göre hiçbir şey yok burada.
Gözyaşından, açlıktan, esaretten, “sus”tan başka.
Ama çok gecikme!
Nicedir senin başında ninnideyim.
Uyusun da büyüsün, büyüsün de sabaha yürüsün! diye.
Yüzünde cennet tebessümler...
Yanılmıyorum değil mi? Bekliyorum.
Bu gece çok sürdü yavrum.
Korkuyorum… Takatim kesilir diye.
Ümidim bir yerde koparsa diye ödüm kopuyor.
Çık gel gayrı… Çok tıkandım, bilesin.
Ağlıyorum… Bir gül açtırır mı diye gözyaşlarım.
Uyan gayrı yavrum. Ninniler, türküler bitti. Sabrımı deneme.
Uyan da sabahı beraber bekleyelim.
Ali HAKKOYMAZ